Choć projektanta zawsze fascynowały nietypowe materiały i kształty – zaprojektował np. taborety w kształcie śrubek czy siedzisko przypominające konia – w swoim portfolio miał głównie projekty wpisujące się typowe skandynawskie wzornictwo. Tak było jednak do pewnego czasu, a w zasadzie do 1966 roku. Wtedy też na targach meblowych w Kolonii fanom designu zaprezentowany został Ball Chair, określany często mianem najbardziej ekscytującego fotela na świecie. Rzadko w końcu powstaje mebel tak seksowny, że nieustannie pozują na nim modelki Playboya.

Fotel stał się natychmiastową sensacją, ze swojego projektanta czyniąc wschodzącą gwiazdę designu.

Okazało się, że kula – forma wcześniej nieużywana w roli głównej geometrii mebla – zaaranżowana po mistrzowsku staje się niesamowicie wygodnym fotelem. I, co najważniejsze, pozwala odciąć się od otwartej przestrzeni, będąc rodzajem „pokoju wewnątrz pokoju”.

Ta potrzeba stworzenia własnego miniwszechświata była ideą, wokół której Eero Aarnio zbudował swój najbardziej rozpoznawalny projekt.

Na tym polega fenomen Ball Chair, który szybko rozumie każdy mający okazję w nim usiąść? Fotel „pochłania” dźwięki, dzięki czemu jest się przyjemnie odizolowanym od wszelkich hałasów. Wystarczy wygodnie się umościć i cieszyć z poczucia prywatności. Można w spokoju czytać, medytować albo prowadzić długie konwersacje – jak Aarnio, który w pierwszym modelu zainstalował sobie nawet aparat telefoniczny. Choć już nieco wiekowy, fotel nieustannie odpowiada na potrzeby współczesnych użytkowników – wszystkim zależy nam w końcu na poczuciu komfortu, wyciszeniu i bezpieczeństwie.

Warto dodać, że Aarnio nie spoczął na laurach – po jakimś czasie projektant stwierdził, że do wnętrza kuli dobrze byłoby wpuścić nieco światła. Efektem rozmyślań był Bubble Chair – fotel o futurystycznym wyglądzie przezroczystej bańki mydlanej do siedzenia.

Tekst: Ola Oleszek