Hasłem Mazda Design Experience 2020/21, czyli jedenastej edycji konkursu dla młodych projektantów, jest ’reKREACJA’, a główną inspiracją pierwszy w pełni elektryczny model marki – Mazda MX-30. Przypomnieliśmy wam hasło tegorocznej edycji, przypomnijmy jeszcze, że konkurs projektowy Mazdy zmienił w tym roku swoją formułę. Od teraz organizowany jest w cyklu dwuletnim i składa się z etapów. Celem wprowadzonej zmiany jest lepsze poznanie uczestników, głębsza integracja z wybranymi projektantami oraz znacznie większe możliwości prezentacji ich prac i wymiany doświadczeń.

Zwycięzcy pierwszego etapu zostali wyłonieni przez jury na podstawie nadesłanych portfolio dotychczas stworzonych projektów. Przysłano ponad 150 zgłoszeń, w większości na bardzo wysokim poziomie, z dziedzin takich jak: wzornictwo przemysłowe, architektura, projektowanie graficzne, moda, a nawet performance. Wśród finalistów pierwszego etapu obecnej edycji konkursu Mazda Design Experience znalazła się Martyna Piątek, Aleksander Rokosz, Wojciech Błaszczyk, Karolina Gardzilewicz oraz Anna Eliza Gwiazda. Jury postanowiło przyznać też tzw. dziką kartę Konstancji Kaźmierczyk, która została szóstą uczestniczką drugiego etapu Mazda Design Experience 2020/21.

Zadanie, które zostało postawione przed uczestnikami, w kolejnym etapie konkursu polega na zaprojektowaniu oraz wykonaniu prototypu nowego przedmiotu o wysokiej wartości estetycznej i użytkowej z wykorzystaniem naturalnego materiału, jakim jest korek. Autor najlepszego projektu otrzyma nagrodę w wysokości 20 tys. zł oraz możliwość realizacji swojego projektu.

W trakcie warsztatów uczestnicy zapoznali się także z konkursową inspiracją – czyli pierwszym, w pełni elektrycznym modelem Mazda MX-30.

Warsztat z Agnieszką Bar w Kampusie Kreatywnym ‘Design Nature’ dotyczył materiału – korka, jego zalet i wad, których należy w projektach unikać. Następnie uczestnicy wzięli udział w sesji organoleptycznej, w której każdy indywidualnie doświadczał różnych form materiału, żeby móc wejść głębiej w doświadczenie, aby każdy zmysł wykorzystać do tego, żeby lepiej poznać materiał.

– Zadanie główne, jakie przygotowałam na warsztaty, skupiało się wokół emocji, tego, jaki stan możemy uzyskać i odzyskać dla samych siebie i dla naszych, w tym wypadku, partnerów. Połączyłam uczestników w pary i zrobiliśmy sobie wywiady, w których próbowaliśmy zbadać, jak się czujemy w tej chwili i jak możemy podtrzymać uczucie, z którym mamy się dobrze. ‘Ta chwila’ jest oczywiście w cudzysłowie, bo to jest: ‘chwila’, ‘sekunda’, ale też ‘dzisiaj’, ‘cały ten wyjazd’, a dla niektórych okazało się, że ‘jakiś okres w ich życiu’. Sprawdzaliśmy, jak spowodować dzięki jakiemuś rozwiązaniu czy produktowi, że z jakiegoś stanu niepożądanego wejdziemy w stan, którego chcemy, który sprawia, że czujemy się lepiej wewnętrznie, który nas jakoś odżywia i odnawia – opowiadała Agnieszka Bar.

Spotkanie z Alicją Patanowską dotyczyło upcyklingu, czyli drugiego życia obiektów. Skupiało się na zmianie perspektywy patrzenia na produkty, które są już nieużyteczne. Uczestnicy ‘wkładali’ przedmioty w nowe konteksty oraz łączyli materiały i produkty, dzięki czemu rzeczy zyskiwały nowy blask i zaczynały być postrzegane oraz wykorzystywane w zupełnie inny sposób. Alicja Patanowska kładła też nacisk na spójność życia prywatnego i zawodowego, pokazywała jak własne postawy i działania w życiu prywatnym przekładają się, a przynajmniej powinny się przekładać, na sferę projektową i zawodową twórcy.

– Do Sobolów zostaliśmy zaproszeni, by wziąć udział w takiej trochę prywatnej sytuacji. Weszliśmy do czyjegoś domu, wspólnie spędzamy tu czas, wspólnie jemy, wspólnie odnosimy naczynia, rozmawiamy, żartujemy na tematy półprywatne – mówiła o pracy w kampusie Alicja Patanowska. – Myślę, że taka sytuacja sprzyja zmniejszaniu dystansu między mentorem a uczestnikiem warsztatów, sprzyja nawiązywaniu więzi emocjonalnej nawet na polu projektowym i branżowym, co owocuje zupełnie innymi relacjami w przyszłości. Mam wrażenie, że zmniejszanie dystansu powoduje większy szacunek obu stron do siebie, bo widzimy się jako ludzie, a nie jako portrety ze zdjęć. I widzimy, że nie jesteśmy doskonali, nawet gdy staramy się być superprofesjonalni. To jest droga w designie, którą staram się pielęgnować – żeby robić swoją robotę lokalnie, zaczynając od siebie, zaczynając od swojego kręgu znajomych, od swoich bliskich kontaktów.

Warsztat Tomka Rygalika skupił się na projektowaniu cyrkularnym i społecznej, a przede wszystkim ekologicznej odpowiedzialności projektantów.

– Udowodniono, że około 80 proc. problemów środowiskowych na Ziemi można by uniknąć na etapie fazy projektowania. Dlatego te warsztaty poświęcone są problemom związanym ze środowiskiem naturalnym. Sześcioro laureatów konkursu współtworzy rozwiązania, które mogą być realnie zaimplementowane w środowisku naturalnym, nie zaśmiecając przyrody, a rozwiązując istotny problem naszego odseparowania się od natury, z której jako gatunek ludzki pochodzimy. Jak zbudować na nowo relację ze światem naturalnym? To wielkie pytanie zadaliśmy uczestnikom. I w ramach warsztatów rodzą się odpowiedzi i rozwiązania, które od razu mogą być zaimplementowane w przestrzeni kampusu Sobole – opowiadał Tomek Rygalik.

Mentor i juror Mazda Design Experience 2020/21 postawił przed uczestnikami zadnie, by zaprojektowali obiekt, który pomagałby ponownie integrować się z naturą – szczególnie w oparciu o znajdującą się w okolicy kampusu rzekę. I tak przepływająca przez Sobole Bystrzyca stała się nie tylko inspiracją, ale i głównym tematem warsztatowego zadania. Co ciekawe, uczestnicy zajęć nie tylko stworzyli projekt, ale wykonali prototyp obiektu zatytułowanego – ‘Temat Rzeka’, który został od razu sprawdzony w praktyce.