43k
30 to nowe 20, czyli skąd się bierze infantylizacja mody
„30 is new 20” to slogan, który od kilku lat zdobywa szczyty popularności. Co dokładnie oznacza? To przesunięcie granicy dorosłości o kolejną dekadę, więcej czasu na zabawę, brak zobowiązań i możliwość niekończących się eksperymentów z własnym wizerunkiem. Co wynika z przesunięcia tej granicy? Późniejsze małżeństwa, odkładanie stabilizacji, wynajmowanie mieszkań zamiast inwestowania we własną nieruchomość, poszukiwanie elastycznej pracy i unikanie odpowiedzialności za podejmowanie wiążących decyzji.
Z modowego punktu widzenia opóźnianie dorosłości oznacza trzydziestolatków, których styl wyraża sprzeciw wobec konwenansów, stereotypów i presji ubierania się adekwatnie do swojego wieku.
Chociaż w internecie po wstukaniu frazy „jak powinien ubierać się trzydziestolatek” wyskakują gotowe poradniki zapełnienia swojej szafy, znacząca część współczesnych trzydziestolatków z tymi poradami się nie identyfikuje.
Uniformy, garsonki, spodnie cygaretki i biznesowe sukienki nie do końca odpowiadają ich wyobrażeniu o garderobie po trzydziestce.
Zamiast tego preferują kolorowe włosy, krótkie topy, nieraz też infantylne wzory i grafiki. Nie ograniczają się w długości, ilości i treści. Żyją według zasady, że mają jeszcze czas na dorosłość.
Jeszcze więcej tego czasu mają dwudziestolatkowie, którzy współcześnie coraz częściej traktowani są w kategorii nastolatków. Chociaż badania jasno pokazują, że millenialsi znacznie bardziej troszczą się o kwestie zawodowego i życiowego sukcesu niż wcześniejsze pokolenie, stereotypowe podejście do dzisiejszej młodzieży opiera się na negowaniu ich dojrzałości. Zawarcie małżeństwa przed 25. rokiem życia traktowane jest w najlepszym wypadku z zaskoczeniem, częściej z politowaniem i wiszącą groźbą rychłego końca wielkiej miłości. W porównaniu do połowy XX wieku, kiedy 25-letnia niezamężna dziewczyna uważana była za starą pannę, widać, że granica dorosłości jest względna dla różnych pokoleń. Jak to się przekłada na modę?
Dwudziestolatkowie, którym społeczeństwo wmawia brak dojrzałości, czują i ubierają się jak nastolatkowie z poprzedniego pokolenia. Infantylne napisy, fasony i grafiki mają dać znać otoczeniu, że nie czują się oni jeszcze gotowi na to, aby wcisnąć się w sztywne uniformy dorosłości.
Jeszcze bardziej niż trzydziestolatkowie podkreślają swoją wolność, a nawet frywolność w kompletowaniu stroju, który nie musi wyrażać nic poza przywiązaniem do wiecznej młodości i indywidualności.
Psychologia z kolei ma nieco odmienny pogląd na to zjawisko. Kilka lat temu amerykańska psycholog, dr Meg Jay wystąpiła na konferencji TED z głośnym przemówieniem zatytułowanym „30 is NOT new 20”. Podczas swojego wystąpienia Jay zwróciła uwagę na problem trywializacji najważniejszej dekady w życiu człowieka.
Według badań to właśnie w wieku dwudziestu paru lat kształtują się najważniejsze aspekty dorosłego życia.
Większość decyzji podejmowanych w tej dekadzie życia ma wpływ na to, jak będą wyglądały kolejne. Praca, małżeństwo, status finansowy, światopogląd i ostateczna osobowość — wszystko ma swoje źródło w znacznym stopniu w okresie życia, który dzisiaj jest bagatelizowany i traktowany z przymrużeniem oka.
Konsekwencją tej trywializacji jest również zmiana zachowania współczesnych trzydziestoparolatków. Niepodejmowanie poważnych decyzji w okresie dwudziestolecia życia powoduje nieraz niechęć i odkładanie odpowiedzialności „na później”. Dzisiaj to później przesuwa się w stronę 40-stki, jednak nieraz cena, jaką trzeba za to zapłacić, okazuje się bardzo wysoka. Obserwując sposób ubierania się współczesnych trzydziestolatków, można łatwo zauważyć tych z nich, którzy świadomie przedłużają okres beztroski i niekończącej się wczesnej młodości.
Oczywiście nie każdy trzydziestolatek z różowymi włosami to osoba infantylna i pozbawiona stabilizacji. Nie o generalizację tu chodzi, a raczej o to, jak moda i sposób ubierania się może wskazywać na pewną tendencję zachowań we współczesnym społeczeństwie. Jeszcze kilkanaście lat temu widok trzydziestoparolatka ubranego tak jak o dekadę młodszy brat czy siostra budziło zdziwienie i konsternację. Dzisiaj ten obrazek staje się coraz bardziej powszechny i pokazuje, że społeczeństwa są bardzo elastyczną strukturą, podlegającą ciągłym zmianom i trendom.
Tekst: MW
