Gregg Segal studiował fotografię na California Institute of the Arts, a jego prace nieraz zostały docenione przez American Photography, The New York Press Club, Newsweek czy The Independent.

Zdjęcia Gregga charakteryzuje mocny kontrast, który ma przykuwać uwagę i wywoływać refleksję wśród oglądających.

Trzy ostatnie lata swojej pracy Segal poświęcił na odwiedzenie takich krajów jak USA, Indie, Malezja, Niemcy, Francja, Włochy, Senegal, Zjednoczone Emiraty Arabskie i Brazylia w celu stworzenia niepowtarzalnej sesji artystycznej z dziećmi w roli głównej, którą następnie wydał w postaci albumu.

Fotograf pokazał, co dzieci z różnych zakątków świata jedzą w ciągu siedmiu dni, jak wygląda ich codzienna dieta i kulinarne przyzwyczajenia.

Na zdjęciach można zobaczyć dzieci z różnych kultur ubrane w narodowe stroje, mundurki szkolne bądź codzienne ubrania. Otaczają je lokalne przysmaki.

W ten sposób fotograf zwrócić uwagę na ilość pożywienia i różnorodność tygodniowego jadłospisu na świecie i sprawić, że społeczeństwo stanie się bardziej świadome swoich nawyków żywieniowych.

– Kiedy globalizacja zmienia nasze relacje z jedzeniem, warto skupić się na dzieciach, ponieważ nawyki żywieniowe, które powstają, gdy jesteśmy młodzi, trwają całe życie i często prowadzą do późniejszych problemów zdrowotnych, takich jak cukrzyca, choroby serca i rak jelita grubego – mówi fotograf.

Segal umieścił swe fotografie w albumie „Daily Bread: What Kids Eat Around the World”. Pomysł na książkę zrodził się, gdy Gregg zobaczył, ile żywności marnuje się w rodzinach jego przyjaciół i sąsiadów – po części było to też jedzenie niedojadane przez najmłodszych. Na fotografiach możemy zobaczyć m.in. 9-letniego Kawakaniha, członka plemienia Yawalapiti, który mieszka w Parku Narodowym Xingu w Amazonii, a także 10-letnią Anchal Sahanl mieszkającą wraz z rodziną w blaszanej chatce w Bombaju.

Każde zdjęcie jest żywe, kontrastowe i przyciąga uwagę oglądającego, który patrząc na jedno ze zdjęć, ma ochotę porównać je z kolejnym.

Zdjęcie główne: Gregg Segal
Tekst: Marta Mankiewicz