Komputery kwantowe nie zastąpią klasycznych komputerów, ponieważ działają w zupełnie inny sposób i nie nadają się do codziennych zadań, takich jak praca biurowa, przeglądanie internetu czy korzystanie z typowych aplikacji. Klasyczne komputery operują na bitach, które mogą przyjmować wartość 0 lub 1, co pozwala na deterministyczne i precyzyjne obliczenia. Natomiast komputery kwantowe wykorzystują kubity, które mogą znajdować się w stanie superpozycji, czyli jednocześnie reprezentować 0 i 1.

Dzięki temu mogą przeprowadzać skomplikowane operacje równolegle, ale ich wyniki są probabilistyczne, co sprawia, że nie nadają się do prostych obliczeń, gdzie wymagana jest precyzyjna odpowiedź.

Dodatkowo, komputery kwantowe nie są kompatybilne z klasycznym oprogramowaniem. Obecne systemy operacyjne, aplikacje biurowe, przeglądarki internetowe czy gry zostały zaprojektowane do działania na tradycyjnych procesorach, które wykonują operacje krok po kroku. W przypadku komputerów kwantowych proces obliczeniowy opiera się na zasadach mechaniki kwantowej, takich jak superpozycja, splątanie i interferencja, co uniemożliwia uruchomienie standardowych programów.

Kolejną przeszkodą jest ogromna trudność w utrzymaniu i obsłudze komputerów kwantowych. Wymagają one ekstremalnie niskich temperatur bliskich zeru absolutnemu oraz specjalnych warunków, aby ich kubity mogły stabilnie funkcjonować.

Dodatkowo, są niezwykle podatne na błędy wynikające z zakłóceń środowiskowych, co utrudnia ich powszechne wykorzystanie. Komputery kwantowe nie są więc przeznaczone do codziennego użytku, ale świetnie sprawdzają się w wysoce specjalistycznych dziedzinach, takich jak kryptografia, modelowanie molekularne, klimatyczne, sztuczna inteligencja czy optymalizacja skomplikowanych problemów. Będą one uzupełnieniem klasycznych komputerów, a nie ich zamiennikiem, ponieważ klasyczne procesory nadal pozostaną najlepszym rozwiązaniem do większości praktycznych zastosowań.