Raport, oparty na badaniu prawie 1000 menedżerów ds. rekrutacji, wykazał, że co szósty pracodawca niechętnie zatrudnia przedstawicieli Gen Z, głównie ze względu na ich reputację jako osób roszczeniowych i łatwo urażających się. Ponad połowa ankietowanych pracodawców uważa, że osoby urodzone między 1997 a wczesnymi latami 2010, charakteryzują się brakiem silnej etyki pracy, trudnościami w komunikacji, niewłaściwym podejściem do feedbacku, ogólnym brakiem przygotowania do wymagań środowiska pracy.

Holly Schroth, wykładowczyni w Haas School of Business na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, zauważa, że skupienie się Pokolenia Z na zajęciach dodatkowych w celu zwiększenia konkurencyjności przy rekrutacji na studia, zamiast zdobywania doświadczenia zawodowego, prowadzi do 'nierealistycznych oczekiwań’ wobec pracy i relacji z przełożonymi. – Nie znają podstawowych umiejętności interakcji społecznych z klientami, współpracownikami czy pracodawcami, ani zasad etykiety w miejscu pracy – dodaje.

Dodatkowo idealizowany obraz kariery prezentowany na platformach społecznościowych prowadzi do wykształcenia nierealistycznych oczekiwań, np. dotyczących elastyczności, wynagrodzenia czy szybkości awansu.

Raport wykazał także, że niektórzy pracownicy Gen Z mieli trudności z zarządzaniem obciążeniem pracą, byli często spóźnieni, a także nie przestrzegali zasad dotyczących ubioru i języka. Dorastanie w cyfrowym świecie, gdzie komunikacja odbywa się głównie online, ograniczyło rozwój interpersonalnych umiejętności wymaganych w bezpośrednich interakcjach z klientami, współpracownikami czy przełożonymi i zakwestionowało zasadność systemu poddańczego w relacjach z klientami. Schroth zauważa jednak, że choć obecnie pracodawcy niechętnie zatrudniają Pokolenie Z z powodu problemów z ich integracją, stanowią oni już ponad 25% siły roboczej i firmy muszą zainwestować więcej czasu i środków w szkolenia.