Kulturowe kanony piękna istnieją od tysięcy lat. Co prawda zmieniały się diametralnie na przestrzeni wieków, jednak mimo to zawsze konkretne cechy wyglądu były mniej lub bardziej pożądane. Skąd to się wzięło i dlaczego akurat niektóre są bardziej preferowane od innych? Czy takie walory jak figura klepsydry mówią coś o naszej jakości reprodukcyjnej? Jeśli tak, do dlaczego istnieje taka różnorodność w wyglądzie człowieka?

Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na te pytania. Faktem jest, że znaczna część naszych preferencji co do wyglądu partnera tworzy się na etapie naszej podświadomości i wynika z ewolucji. Często społecznie pożądane cechy wyglądu wiążą się z zakodowanymi w nich informacjami na temat zdolności reprodukcyjnych i ma to sens, ponieważ 'atrakcyjne’ cechy fizyczne ludzie łączą ze zdrowiem, młodością i płodnością. Odpowiedź na to, co uważamy za piękne, jest po części kulturowa, a po części biologiczna.

Najczęściej pociągają nas ludzie, którzy są do nas podobni. Przypominają nam bliskich – rodziców czy przyjaciół.

Choć może wielu z nas nie chce się do tego przyznać, najsilniejszym czynnikiem wpływającym na atrakcyjność potencjalnego partnera jest po prostu wygląd. Kiedy wybieramy partnera na dłużej, większość twierdzi, że najważniejsze są takie cechy osobowości jak życzliwość czy inteligencja, jednak w rzeczywistości to atrakcyjność fizyczna ma większy wpływ na to, czy pójdziemy z daną osobą na drugą randkę.

Dlaczego więc atrakcyjni wydają się nam ludzie o charakterystycznym, oryginalnym wyglądzie, którzy często wyłamują się z ram kulturowo ustalonych kanonów piękna? My jako jednostki wcale nie musimy za nimi podążać, a nietypowe osoby przede wszystkim zwracają na siebie uwagę, więc mimowolnie zdarza się nam na nich zawiesić oko. Ich inność często bywa intrygująca, bo za nietypowym wyglądem może kryć się równie oryginalny i ciekawy charakter. Mimo że istnieją ogólne trendy, które są wspólne dla większości społeczeństwa, to jak bardzo są brane pod uwagę przez jednostkę, różni się w zależności od osoby.

Wiele cech wyglądu zależy od nas samych – kolor włosów, rodzaj makijażu, sposób ubierania się. W związku z tymi elementami można podzielić ludzi na dwie grupy: konformistów i antykonformistów. Ci drudzy świadomie nie zdecydują się na partnera o konwencjonalnym wyglądzie, zgodnym z przyjętym kanonem piękna.

Badania wykazują, że ludzie mogą zmieniać siebie i swoje preferencje, gdy coś staje się popularne. Jednak gdy dany trend jest już wszechobecny, część z nich decyduje się na antykonformistyczną postawę.

Czy bycie antykonformistą jest dobre z biologicznego punktu widzenia? Tylko jeśli dana nietypowa cecha, występująca jedynie u niewielkiej części społeczeństwa, jest w danym momencie najbardziej korzystna. Dobór naturalny sprzyja różnorodności. Naukowcy często w tej kwestii odwołują się również do świata zwierząt, za przykład podając niewielką rybę – gupika. Ich samce mają długie, jasne płetwy przemawiające do żeńskich gupików, które z kolei mają swoje własne preferencje co do ich koloru i wzoru. W związku z tym nie ma jednego 'idealnego’ samca gupika – oznacza to, że przeciętność również nie jest zaletą. Może więc lepiej być wyjątkowym gupikiem i mieć nadzieję, że jest się właśnie wyjątkowym dla kogoś konkretnego, a nie ogółu.

Zdjęcie główne: Unsplash.com
Tekst: MZ