Hustle culture > soft culture

Trend Soft Girl, kojarzony głównie z dziewczęcą estetyką, pastelowymi ubraniami i nostalgicznym stylem lat 90. oraz wczesnych 2000., stał się czymś więcej niż tylko modowym zjawiskiem. W ostatnich latach zaczął być powiązany z rosnącą falą młodych kobiet rezygnujących z tradycyjnej pracy na rzecz bardziej zrównoważonego, wolniejszego i przyjemniejszego życia.
Lifestyle quitting lub soft living, jest kontrastem wobec kultury hustle, która przez lata dominowała w narracji o sukcesie i karierze.

Soft Girl początkowo funkcjonował jako trend modowy, który promował subtelność, romantyzm i delikatność w ubiorze oraz zachowaniu. Jednak szybko zaczął łączyć się z określonym światopoglądem – odrzuceniem toksycznej produktywności, kapitalistycznego wyścigu szczurów i nieustannego dążenia do perfekcji. W świecie, gdzie kobiety od lat słyszały, że muszą być silne, niezależne i ambitne, pojawiła się alternatywa.
Zamiast nieustannie walczyć o pozycję zawodową i osiągnięcia, można wybrać powolne, przyjemne życie, pełne troski o siebie i pielęgnowania prostych przyjemności.
Soft Girl w kontekście rezygnacji z pracy nie oznacza całkowitego odrzucenia ambicji – zamiast tego redefiniuje pojęcie sukcesu. Dla wielu młodych kobiet sukcesem nie jest już wysokie stanowisko i sześciocyfrowa pensja, ale możliwość spokojnego życia na własnych warunkach. Widać to w trendach na TikToku i Instagramie, gdzie popularność zyskują filmy o codziennym, powolnym życiu – pieczeniu chleba, uprawie roślin, prowadzeniu małych sklepików vintage czy pracy kreatywnej. Równocześnie trend Soft Girl wpisuje się w szerszy ruch slow living, który promuje życie zgodnie z własnym rytmem, zamiast podporządkowywania się narzuconym normom produktywności. Wiele kobiet odkrywa, że mogą zarabiać pieniądze w sposób bardziej naturalny i satysfakcjonujący – np. sprzedając handmade produkty, prowadząc własne social media, ilustrując książki czy tworząc treści lifestylowe.
Wbrew pozorom, Soft Girl nie jest tylko eskapistycznym trendem – można go też traktować jako nową formę buntu przeciwko systemowi, który narzucał kobietom konieczność rywalizacji, pracy ponad siły i wiecznego dążenia do doskonałości.
Jest to subtelny, ale zauważalny sprzeciw wobec neoliberalnej narracji sukcesu, w której wartość człowieka określa jego wydajność i osiągnięcia zawodowe. Młode kobiety wybierające Soft Girl nie chcą już dopasowywać się do korporacyjnych schematów i bezlitośnie dążyć do awansu. Zamiast tego wolą tworzyć przestrzeń, w której liczy się komfort, autentyczność i emocjonalne bezpieczeństwo. Można więc powiedzieć, że Soft Girl to bunt w pastelowych barwach – subtelny, delikatny, ale niezwykle wyrazisty w swojej istocie.