Badanie przeprowadzili naukowcy z Baylor College of Medicine oraz Emory University w USA. W pierwszej części eksperymentów zastosowali psylocynę (aktywny metabolit psylocybiny) na hodowlach ludzkich fibroblastów płuc i skóry, komórek odpowiedzialnych za regenerację tkanek. Wyniki były zaskakujące: w warunkach testowych żywotność komórek wydłużyła się nawet o 57% w zależności od dawki (np. przy 100 µM) w porównaniu do grupy kontrolnej. Psylocyna zahamowała procesy starzenia (senescencję), spowolniła skracanie telomerów, zwiększyła ekspresję białka Sirt1 oraz obniżyła poziom stresu oksydacyjnego, co wskazuje na ogólny spowolniony proces starzenia się komórek. Druga część badania objęła eksperyment na dojrzałych myszach (samice w wieku ok. 19 miesięcy, czyli odpowiednik ludzi w wieku 60–65 lat). Zwierzęta otrzymywały dawki psylocybiny doustnie raz w miesiącu (5 mg/kg na początku, potem 15 mg/kg). Po 10 miesiącach obserwacji przeżywalność wzrosła z ok. 50% (grupa kontrolna) do 80% (grupa leczona).

Ponadto u zwierząt zaobserwowano regenerację sierści, redukcję siwizny i efekt „odmłodzenia” widoczny z zewnątrz. Te obserwacje uzupełniają hipotezę, że psylocybina działa jako potencjalny geroprotekcyjny środek.

Badacze sugerują, że psylocybina wspiera zdrowe starzenie, nie tylko przedłużając życie, ale też poprawiając jakość życia w późnym wieku. Efekty kliniczne dotyczące nastroju, depresji, stresu pourazowego są znane, ale ten eksperyment pokazuje nową perspektywę: wpływ na całe ciało i komórki organizmu. Jednakże, zdaniem ekspertów, konieczne są dalsze badania. To dopiero pierwszy krok: trzeba określić bezpieczne i skuteczne dawki u ludzi, wykluczyć ryzyko skutków ubocznych, sprecyzować mechanizmy działania i ocenić długoterminowe skutki psylocybiny poza mózgiem. Zostało wyraźnie zaznaczone, że większość badań dotychczas ograniczała się do efektów neurologicznych – efektu anty-aging nie badano dotąd klinicznie u ludzi.