Paryska rzeka może znów ujrzeć światło dzienne, ponieważ zmiany klimatyczne zmuszają lokalne władze do poszukiwania nowych sposobów na ochłodzenie miasta. Partia Zielonych zaproponowała 'odrodzenie’ rzeki Bièvre podczas kampanii wyborczej w zeszłym roku, a Partia Socjalistyczna na czele z burmistrzynią Anne Hidalgo zgodziła się na realizację tego projektu w ramach umowy koalicyjnej.

Prace nad wdrożeniem go w życie są już w toku, a pierwszy odcinek rzeki na terenie Paryża ma być otwarty do końca kadencji Hidalgo, czyli do 2026 roku.

Dołączy on do kilku innych odcinków Bièvre odkrytych w ciągu ostatnich lat w mniejszych miejscowościach, a także w parkach i innych słabo rozwiniętych obszarach.

– Musimy przygotować Paryż na przyszłość, ale jest to jedno z najgęściej zaludnionych miast na świecie, o bogatej historii, z wieloma ograniczeniami dotyczącymi dziedzictwa kulturowego, więc jesteśmy w naszych działaniach ograniczeni. Jednak rzeka Bièvre to jedno ze wspaniałych narzędzi, jakimi dysponujemy – mówi Dan Lert, zastępca mera Paryża ds. klimatu, wody i energii.

Rebirth of a River : the Bièvre near Paris, a urban river previously buried #RiversUniteUs #CD94 #AESN pic.twitter.com/VBvPSXu22H

— La Bièvre (@la_bievre) March 14, 2017

Podczas letnich fal upałów mieszkańcom francuskiej stolicy szczególnie doskwiera efekt miejskiej wyspy ciepła. Budynki i utwardzone drogi pochłaniają więcej ciepła niż roślinność i woda, powodując, że temperatury w Paryżu są nawet o 8°C wyższe w porównaniu z pobliskimi obszarami wiejskimi.

Według szacunków lokalnych władz w połowie XXI wieku Paryż może mieć klimat przypominający o wiele gorętszą obecnie Sewillę.

Zbiorniki wodne, podobnie jak drzewa i rośliny, przyczyniają się do ochłodzenia otaczających je obszarów – woda pochłania ciepło z powietrza, a kiedy jej cząsteczki parują, zabierają ciepło ze sobą, obniżając temperaturę przy powierzchni ziemi. Mogą one również łagodzić powodzie, dając ujście nadmiarowi wody deszczowej, a także czynią miasta przyjemniejszym miejscem do życia.

Bièvre nie jest pierwszą miejską rzeką, która otrzymała nowe życie z powodu zmian klimatycznych.

Ruch na rzecz przywracania rzek rośnie w siłę od mniej więcej dekady.

W 2014 roku w Auckland w Nowej Zelandii usunięto tysiące metrów sześciennych gliny i rur, aby odsłonić płynący przez centrum miasta strumień. W Manchesterze odkryto niedawno śródmiejski odcinek rzeki Medlock, który został zasypany w podziemnym tunelu 50 lat temu. Władze Nowego Jorku analizują natomiast wart 130 mln dolarów plan ponownego otwarcia potoku Tibbetts Brook na Bronxie, aby zmniejszyć zagrożenie powodziowe.

Zdjęcie główne: Bastien Nvs / Unsplash
Tekst: AD