Budynek, który stanął na szczycie skarpy nad jeziorem we wschodniej części Wielkopolski, zaprojektowali architekci z poznańskiej pracowni UGO. Ze względu na to, że długą działkę przecina linia napięcia, tylko część skarpy nadawała się do zabudowy. Projektanci jednak doskonale wykorzystali jej najważniejsze atuty. Zależało im, by jak najwięcej pomieszczeń skierować w stronę wody oraz zachować większość drzew. Architekci zrezygnowali z pierwotnego planu, jakim był dom w typie nowoczesnej stodoły (w takim układzie tylko część dzienna miałaby widok na jezioro) i zaproponowali inne rozwiązanie.

Centralnym punktem domu stał się rozległy, 120-metrowy taras, który otoczył bryłę budynku z trzech stron.

Właściwa bryła budynku domyka taras od wschodu, od północy znajduje się skrzydło z główną sypialnią, a od południa skrzydło z sypialnią dla gości oraz zadaszona część tarasu. Obudowany w ten sposób taras stał się dodatkowym pomieszczeniem.

Zaprojektowany przez architektów z pracowni UGO rozłożysty dom pozwolił zachować rosnące na terenie działki drzewa, które zacieniają taras i latem chronią przed nagrzaniem.

Boczne skrzydła dodatkowo chronią przed wiatrem i zapewniają mieszkańcom prywatność. Salon otwiera się przeszkleniem na taras, a przesuwne okna pozwalają swobodnie łączyć wnętrze i zewnętrze domu.

Przy podjeździe powstał dodatkowy garaż na dwa samochody z wiatą na łódź motorową. Do drzwi wejściowych prowadzi metalowa rampa, z której można spojrzeć na przestrzał przez dom – przez kuchnię, przeszkloną przeciwległą ścianę, aż do jeziora. Dzięki temu już od progu widać wodę, która była najważniejszym motywem dla architektów.

W zewnętrznej bryle domu zastosowano stal i drewno, a fasady oraz pochyłe fragmenty dachu pokryto blachą falistą, która jest trwała oraz łatwa w utrzymaniu. Gra świateł i cieni na fasadach sprawia, że budynek przypomina korę okolicznych drzew. Techniczny charakter materiału wpisuje go natomiast w kontekst pobliskich budynków gospodarczych z dachami pokrytymi falistym eternitem.

W miejscach, w których najczęściej przebywają domownicy, zastosowano drewno – elewacje od strony zachodniej oblicowano modrzewiem syberyjskim, a taras pokryto deskami.

Architekci dokładnie przemyśleli wszystkie detale: na przykład rynny są celowo przeskalowane i mają prostopadłościenne rzygacze w formie mocno wysuniętych wsporników, dzięki temu woda nie spływa po elewacji, tylko nawadnia rośliny wokół budynku.

‘Taras z domem nad jeziorem’ zaprojektowano jako dom letniskowy z możliwością użytkowania przez cały rok.

Oprócz dwóch sypialni otwartych na taras, w środku znajdują się dwa pokoje z antresolami – pomieszczenia służą jako dodatkowe sypialnie. Dzięki temu rozwiązaniu w domu może wygodnie nocować nawet 12 osób. Antresole umożliwiają̨ wyjście na dach, gdzie mieści się dodatkowy taras wypoczynkowy. Główna sypialnia ma własny taras, co zapewnia gospodarzom poczucie prywatności.

Zadaszona część tarasu przez większość roku służy jako jadalnia na powietrzu.

Rozległy taras jest miejscem, w którym koncertuje się życie domowników. Platforma, lekko podniesiona w stosunku do otoczenia, pozwalać im być bliżej natury, ale bez ingerowania w nią. – W rezultacie powstał nie tyle dom z tarasem, co taras z domem – podsumowują architekci z pracowni UGO.

Źródło: ugo.com.pl
Opracowanie: AB