Calvin Klein Fall 2018

Raf Simons zaskoczył wszystkich swoją dystopijną wizją teraźniejszości.

Ochronny kombinezon, wysokie buty sięgające uda i balaclawa — ten look jest kwintesencją dystopijnego trendu obecnego na najważniejszych wybiegach świata.

W swojej kolekcji Simons inspirował się filmem „Safe” z 1995 roku, w którym Julianne Moore gra kobietę dotkniętą przez alergię na różnorodne substancje chemiczne używane we współczesnych czasach. Co prawda w świecie przedstawionym przez Simonsa jest jeszcze miejsce na dobrze nam znane fasony ubrań, jednak dystopijna wizja mody wyraźnie zaznacza swoją obecność, stając się głośnym ostrzeżeniem przed nadchodzącymi zmianami.

Martin Margiela Fall 2018

Apokaliptycznej wizji mody nie zabrakło również u Johna Galliano, w kolekcji stworzonej dla domu mody Martin Margiela.

Podczas gdy Simons jedynie przemyca gdzieniegdzie dystopijne akcesoria i ubrania wierzchnie, Galliano serwuje nam sylwetki zdominowane przez niepokojący obraz rzeczywistości.

Holograficzne materiały, plastikowa warstwa ochronna na niemal każdym elemencie odzieży oraz wzbudzające niepokój hełmy i kaski – to tylko niektóre elementy dystopii zaprezentowane przez ekscentrycznego Galliano. Wszystkie sylwetki na wybiegu ubrane są od stóp do głów tak, aby eksponować jak najmniej ciała. Narzucanie na siebie kolejnych warstw ubrań przywołuje na myśl próbę panicznej ochrony przed groźnymi czynnikami zewnętrznymi.

Gypsy Sport Fall 2018

Ta kolekcja Gypsy Sport to dekonstrukcja znanego nam obrazu mody w pełnym znaczeniu tego słowa.

Nic nie jest tu w jednym kawałku, poszczególne elementy stroju są zlepkiem powstałym z tego, co pozostało po innych ubraniach.

W świecie wykreowanym przez Gypsy Sport nie ma skafandrów, kombinezonów i hełmów, ale każda pojedyncza sylwetka prezentuje wizję, w której zniszczenie poprzedza nową kreację. Dlatego też trudno oprzeć się wrażeniu, że jesienna kolekcja Gypsy Sport to pewnego rodzaju obraz po wielkiej bitwie, po której moda, jaką dziś znamy nie ma już racji bytu.

Prada Fall 2018

Trudno nie zauważyć też elementów dystopijnej rzeczywistości pośród kolorowych, neonowych sylwetek Miucci Prady. Niech ten kolor was nie zwiedzie, bo znajduje się on na skafandrach i ochraniaczach, pokrywających buty oraz wystające części nóg. Przed czym chronić chce nas Prada, jeśli nie przed tym, co znajduje się na zewnątrz, w świecie, w którym nawet oddychanie prowadzi do powolnego wyniszczenia organizmu?

Jeremy Scott Fall 2018

Pesymistyczna wersja przyszłości w wydaniu Jeremy’ego Scotta? Czy to możliwe? Nie dosłownie, ale przyglądając się bliżej jesiennej kolekcji projektanta, można zauważyć, że pod kolorową powłoką i odniesieniami do „Piątego Elementu”, kryje się wizja mody skoncentrowanej na stuprocentowej praktyczności i ochronie ciała. Do tego dochodzi dosyć psychodeliczny element klonów przechadzających się na wybiegu i chociaż kolorystyka zaprzecza typowo wojskowej palecie barw, to jest ona tylko złudnym odwróceniem uwagi do tego, co czeka nas w bliskiej przyszłości — uniformizacji i pełnego dostosowania się do panujących standardów. Również, a może i przede wszystkim w modzie.

Rick Owens Spring 2019

Chociaż Rick Owens unika bezpośrednich nawiązań do dystopijnej wizji rzeczywistości, trudno o niej nie pomyśleć, patrząc na niemal każdą z kolejnych kolekcji projektanta.

Owens to kreator, którego estetyka przesiąknięta jest niepokojącą wizją świata.

Kolorystyka, materiały, akcesoria i sposób prezentowania kolekcji za każdym razem wzbudza skrajne odczucia, którym bliżej do odrazy, niechęci i pewnego zgrzytu niż do jednoznacznego zachwytu nad pięknem mody.

Gareth Pugh Spring 2019

Gareth Pugh to kolejny projektant, który niemal w każdym sezonie sięga po dystopijne elementy otaczającego go świata. Na sezon wiosna/lato 2019 serwuje nam futurystyczne projekty, które spokojnie mogłyby zostać w pełni wykorzystane w produkcjach filmowych opowiadających o świecie przyszłości. Ciężkie wysokie buty, geometryczne kroje, lateksowe materiały i maski na twarzy uzupełnione są fantazyjnymi fryzurami wyjętymi prosto z dystopijnego podziemia.

Kiko Kostadinov Spring 2019

Bułgarski projektant mody, które swoje zawodowe życie związał z Londynem, w kolekcji na sezon wiosna/lato 2019 wprost przyznaje się do czerpania inspiracji ze starej filmowej wersji „Blade Runnera”. Chociaż więcej tu science fiction, niż mrocznej i wzbudzającej niepokój dystopii, nie sposób oprzeć się wrażeniu, że niektóre elementy stroju mają za zadanie pełnić przede wszystkim funkcję ochronną.

Biorąc pod uwagę fakt, że jest to przecież wiosenna kolekcja, sporo tu zakrytego ciała, które chowa się pod uniseksowymi płaszczami i uniformami.

Kostadinov, podobnie jak Prada i Scott, przemyca kolor do futurystycznej wizji rzeczywistości, która dzięki niemu zyskuje nieco bardziej optymistyczny charakter.

Ottolinger Spring 2019

Żeński duet projektantów stojący za marką Ottolinger wyrywa nas ze strefy komfortu i wprowadza w świat realizmu magicznego. Jednak ten realizm magiczny, którym inspirowały się projektantki, prezentuje się nad wyraz mrocznie i fatalistycznie w porównaniu do tego, do czego przyzwyczaili nas literaci wpisujący się w ten nurt.

Ubrania zaprezentowane na wybiegu przywołują na myśl destrukcję i bitwę, w wyniku której zostały uszkodzone, poszarpane.

Brak tu ochronnych skafandrów czy akcesoriów typowych dla dystopii, jednak wrażenie, jakie pozostawiają po sobie niektóre sylwetki Ottolinger bliskie jest bardzo pesymistycznej wizji rzeczywistości.

Royal College of Art Spring 2019

Ponad 50 studentów zaprezentowało swoje kolekcje na wybiegu sygnowanym nazwą szkoły Royal College of Art. Dystopia dominuje tu z taką siłą, że trudno zlekceważyć tak wiele nawiązań do destrukcyjnego obrazu niedalekiej przyszłości. Ochronne skafandry u Anan Hu, ciężkie, masywne ubrania i akcesoria u Marie Lueder oraz wzbudzające niepokój materiały powielające kształty kobiecego ciała u Sinead O’Dwyer to tylko niektóre przykłady tego, jak młodzi projektanci postrzegają przyszłość mody użytkowej. A przecież to oni budują nowe pokolenie, które jak widać już przesiąknięte jest dystopijną wizją rzeczywistości.

Tekst: Malwa Wawrzynek