Danielle Elsener, absolwentka Royal College of Art i założycielka marki DECODE, została zwyciężczynią Activate Movement Program, który oferuje grant o wartości 50 tys. euro dla zrównoważonych innowacji w projektowaniu.

A020 – to właśnie ta tajemniczo brzmiąca inicjatywa oczarowała Virgil Abloh, dyrektora artystycznego męskiej linii marki Louis Vuitton.

Podstawą A020 jest zestaw szablonów, który Elsener opracowała podczas studiowania projektowania odzieży męskiej w RCA. Mają one pomóc projektantom podejść do każdego kawałka materiału jak do układanki, tak by wykorzystać całą jego powierzchnię, nie tylko konstruując odzież, ale również dodając ozdoby i detale. Wokół tych narzędzi Elsener stworzyła cykl warsztatów, który pozwala projektantom zapoznać się z całą metodologią oraz otrzymać feedback, który pozwoli ulepszyć inicjatywę i wykorzystać ją do masowych produkcji.

 

Wyświetl ten post na Instagramie.

 

Post udostępniony przez DECODE (@decodecodecode) Cze 23, 2020 o 11:39 PDT

Dwa lata temu opinię publiczną wzburzyła sprawa luksusowej marki odzieżowej Burberry, która spaliła nadmiar wyprodukowanej odzieży o wartości ponad 37 milionów dolarów (szerzej pisaliśmy o tym tutaj). Machina ruszyła. Społeczeństwo, które dotychczas bagatelizowało problem lub nie zdawało sobie z niego sprawy, uświadomiło sobie, że to, co dzieje się z ogromną ilością odpadów tekstylnych prawdopodobnie mu się nie spodoba. Ale zaraz… Przecież mając rynki zbytu i firmy, które recyklingują odzież można chyba odetchnąć i spać spokojnie? Nie do końca. Rozważając problem odzieżowych śmieci zalewających planetę, myślimy o końcówkach kolekcji lub rzeczach, które już się zużyły.

Jest jednak jeszcze trzecia grupa odpadów tekstylnych, która prawdopodobnie mniej frasuje przeciętnego konsumenta – odpady przy produkcji.

Są to materiały, które mogłyby być w jakiś sposób wykorzystane, ale nie dostają takiej szansy. Kto kiedykolwiek na fali DIY podjął się przerabiania własnych ubrań, wie, że spożytkowanie każdego pozostałego strzępka tkaniny jest ogromnym wyzwanie. Danielle Elsener postanowiła temu zaradzić.

Nie jest to często poruszany problem, gdyż trudno oszacować wielkość poprodukcyjnych odpadów i – jak to lubią media – rzucać zatrważającymi liczbami. W końcu zależy to od konkretnego producenta, materiału i tego, na jaką skalę i jaki element odzieży jest wytwarzany. Jednak brak globalnych danych nie oznacza, że problem nie istnieje. Na łamach akademickiego magazynu „Journal of Cleaner Production” ukazało się badanie (Kasemset, 2015), w którym przeanalizowano produkcję stu koszulek w niewielkiej tajlandzkiej fabryce. Zakupiono 272,4 m2 materiału do wyprodukowania stu sztuk, z czego 44,57 m2 to odpad po wycinaniu kroju, 14,71 m2 zostało po szyciu, a każdą produkowaną partię czeka jeszcze kontrola jakości.

Z kolei firma Reverse Resources zajmująca się recyklingiem poprodukcyjnych odpadów tekstylnych spróbowała oszacować dane globalne. Na podstawie raportu Massachusetts Institute of Technology, w którym naukowcy odnotowali, że do 2015 roku światowy przemysł odzieżowy będzie produkować ponad 400 miliardów metrów kwadratowych tkanin rocznie, firma założyła 3 scenariusze – pozytywny, pesymistyczny oraz pośredni.

Nawet zgodnie z optymistycznym scenariuszem świat wytwarzałby 40 mld m2 resztek tekstyliów rocznie, co prawie wystarczyłoby, aby pokryć całą Estonię odpadami.

Danielle Elsener również dokonała obliczeń. Jej zdaniem wykorzystując 1 proc. odpadów z masowych produkcji, można zaoszczędzić ok. 20 mln kilogramów materiału i masę pieniędzy.

Projekt Elsener chroni środowisko nie tylko przed odpadami tekstylnymi, ale również oszczędza zużycie papieru.

Gotowe wzorniki są trwałe, dzięki czemu projektanci czy krawcowe nie muszą korzystać z wielkich, papierowych szablonów. Kto jest gotowy na odejście zbieranych latami wydań “Burdy” do lamusa? – Producenci nie chcą lub nie mogą wprowadzać zmian w istniejącym przepływie pracy, aby dostosować się do nowego sposobu. Ten brak elastyczności utrudnił im podjęcie zrównoważonych działań, dlatego A020 ma być tym pomostem – twierdzi Elsener.

 

Wyświetl ten post na Instagramie.

 

Post udostępniony przez DECODE (@decodecodecode) Cze 30, 2020 o 10:02 PDT

W swojej kolekcji nazwanej Circling the Square Danielle wykorzystała system A020 do stworzenia odzieży męskiej, która wizualnie przedstawia proces projektowania, w ramach którego została wykonana. Ponadto, mając na uwadze pandemię COVID-19, Elsener stworzyła darmowy szablon stroju medycznego do wydrukowania w stylu zero waste, który ma być jednocześnie prezentacją jej inicjatywy. Trzeba przyznać, że wygląda niesamowicie:

Danielle pragnie przeznaczyć nagrodę na stworzenie platformy edukacyjnej dla projektantów, aby móc dzielić się swoją metodologią oraz nadal ulepszać swój system projektowania zero waste.

Zdjęcie główne: Sergiy Tryapitsyn / pl.123rf.com
Tekst: Patrycja Mrówka