Dobrej polskiej kuchni i pierogów nigdy nie za wiele, a Syrena Irena to najbardziej kolorowa i urocza pierogarnia, w jakiej możecie się znaleźć.Na pochwałę zasługuje też zespół od ręcznej roboty, który każdego dnia wygniata i lepi stosy pierogów. W menu Syrena Irena znajdziecie między innymi pierogi z mięsem, kapustą i grzybami, z makiem, rodzynkami i orzechami czy z twarogiem i skórką z pomarańczy. Jeśli lubicie na słodko, to koniecznie spróbujcie właśnie tych ostatnich.

Ale nie samymi pierogami Irena żyje. Pod wieczór i pod wódeczkę zjecie tu także chleb ze smalcem, śledzia czy tatar wołowy, a na deser klasyk w postaci wuzetki lub kremu sułtańskiego.Takiego miejsca brakowało na kulinarnej mapie Warszawy. Bez zadęcia, w luźnym i nieco zabawnym wydaniu – taka jest właśnie Irena i zaprasza każdego.

Bistro zlokalizowane na Krakowskim Przedmieściu serwuje tradycyjne pierogi w nowoczesnym wydaniu, a także klasyki polskiej kuchni oraz procenty. Za projekt wnętrza odpowiedzialne jest biuro architektoniczne Projekt Praga, a za grafikę z humorem i niepowtarzalną identyfikację wizualną Mamastudio. Trzeba przyznać, że oba zespoły zrobiły kawał dobrej roboty.

Lupo Pasta Fresca to miejsce, jakiego jeszcze w Warszawie nie było, lokal idealny na wiele okazji: od niezobowiązujących spotkań z przyjaciółmi, po rodzinny obiad w większym gronie i romantyczną kolację we dwoje.

Właścicielki, Justyna Kosmala i Basia Kłosińska, są związane również ze znanym bistro Charlotte czy barem Wozownia. Trzeba przyznać, że dziewczynom nie brakuje pomysłów na nowe lokale, a każdy kolejny jest tak samo dobrze przemyślany.

W Lupo od wejścia rzuca się w oczy bar z blatem z błękitnego onyksu, gdzie zaraz obok można kupić na wynos świeżo zrobiony makaron oraz włoskie sery.

Wiele sal mieszczących się w Lupo pozwala podzielić lokal na kilka oddzielnych stref, z których każda ma swój niepowtarzalny charakter i zachęca do organizacji prywatnych, kameralnych wydarzeń.
Rzemieślniczy makaron zjecie w Lupo od godziny 12:00. I co ważne, nie znajdziecie tu popularnego spaghetti czy nudnego penne – Lupo pokaże wam odrobinę włoskiej tradycji i zaserwuje zupełnie inne kształty makaronu.

W makaronowym menu mamy m.in. prawdziwy klasyk lat 80., czyli pastę z sosem pomidorowo-śmietankowym z dodatkiem wódki, zielony makaron z emulsją ze szpinaku, burratą i pistacjami czy fiori, czyli makaron z ricottą, parmezanem i palonym masłem, który jest w kształcie uroczych kwiatków – piękne i pyszne.

Polecamy spróbować również jednego z pięciu deserów. Wybierzcie, co chcecie, ale my rozsmakowaliśmy się w Profiterolach, czyli puszystych ptysiach z ubitą śmietanką i czekoladą.

Neapolitańskich pizzerii w Warszawie jest wiele, ale Polly zdecydowanie od nich odstaje. Oczywiście mamy tu na myśli tylko pozytywne różnice, a widać je od samego progu lokalu. Po pierwsze, wnętrze Polly to istny raj dla oka, a w szczególności dla wszystkich tych, którzy lubią ciekawe kadry z równie fotogeniczną pizzą w tle. Wchodząc do środka, nie sposób nie zwrócić uwagi na barek przy wejściu, gdzie aż chce się wypić lampkę bąbelków albo espresso na szybko. Piec, który wypieka pizzę w Polly, przyjechał wprost z Neapolu, a ciasto jest typowo neapolitańskie, w odmianie canotto, czyli z pulchnymi brzegami, lecz nadal cieniutkie i odrobinę chrupiące. Do wyboru jest 12 różnych pizz, ale nie spodziewajcie się wyłącznie klasycznych połączeń – w Polly zaznacie małego szaleństwa!

Jeśli ciągnie was do pizzy z ananasem, to śmiało zamówcie ją w Polly!

Cieniutko skrojony ananas smakuje rewelacyjnie i bez wstydu przekonujemy też antyfanów tego dodatku – dajcie się skusić! W menu znajdziecie również wiele pizz bianca, czyli z crème fraîche zamiast sosu z pomidorów San Marzano. Jeśli przepadacie za burattą, to zdecydowanie polecamy California Dreamin’, gdzie znajdziecie też crème fraîche, nduję, sycylijską pomarańczę i ostrą oliwę. Wybitna! Polly zapowiada, że w menu będą pojawiać się sezonowe pizze, także zawsze będziecie mieli co nadrabiać.

Ach, i nie zapomnijcie zamówić deseru, a w zasadzie to obu obecnych w karcie. Dirty Tiramisu jest leciutkie, a zarazem wyraziste w smaku, a Sunrise Curd z Campari i bezą włoską to jeden z lepszych deserów, jakie do tej pory jedliśmy w knajpie. Jest w nim wszystko: chrupkość, goryczka, słodycz, alkohol i czekolada, nic dodać nic ująć.