Szczęście to względne pojęcie – trudno je zdefiniować, ale każdy wie, co mamy na myśli, gdy o nim mówimy. I wszyscy chcemy być szczęśliwi.

Nic więc dziwnego, że tej kwestii przyglądają się także naukowcy.

Badanie, które niedawno opublikował magazyn Psychology Bulletin, przeanalizowało próbki 443 badań podłużnych, w których wzięło udział ponad 460 tys. osób. Badania podłużne to takie, w których obserwuje się te same osoby na przestrzeni wielu lat. – Skoncentrowaliśmy się na zmianach w trzech głównych składnikach subiektywnego dobrostanu: satysfakcji z życia, a także pozytywnych i negatywnych stanach emocjonalnych – tłumaczy Susanne Bücker, adiunktka na Niemieckim Uniwersytecie Sportu w Kolonii, która pracowała nad badaniem.

Badacze odkryli, że satysfakcja z życia spada między 9. a 16. urodzinami, a następnie nieznacznie wzrasta aż do 70. urodzin. Potem, aż do 96. roku życia, ponownie spada. Okazało się także, że negatywnych stanów emocjonalnych było więcej między 9. a 22. rokiem życia, potem mniej aż do 60. roku życia, a następnie znowu więcej. Z kolei jeśli chodzi o pozytywne stany emocjonalne, to naukowcy ustalili, że spadły między 9. a 94. rokiem życia – choć trzeba przyznać, że to strasznie długi okres.

Zdaniem Bücker i jej zespołu spadek zadowolenia z życia w wieku od 9 do 16 lat można przypisać zmianom w ciele i życiu społecznym, które przypadają na okres dojrzewania, zwłaszcza że wyniki badań wskazują, że zadowolenie z życia ponownie wzrasta, gdy nastolatki wkraczają w dorosłość.

Jeśli natomiast chodzi o spadek zadowolenia z życia w bardzo późnej dorosłości, począwszy od 70. roku życia, Bücker przypisuje to zmianom życiowym związanym ze starością. – Może to mieć związek z faktem, że u osób w podeszłym wieku spada sprawność fizyczna, często pogarsza się stan zdrowia i zanikają kontakty społeczne; nie tylko dlatego, że odeszli ich rówieśnicy – mówi naukowczyni.

Tekst: NS