Są na świecie takie miejsca, w których 40 urodziny to prawie osiemnastka. Włoska Sardynia, japońska Okinawa czy grecka Ikaria – tu nikogo nie dziwi widok staruszków wspinających się po stromych górskich zboczach, łowiących ryby lub pracujących w ogrodach.

Jasność umysłu, zdrowie i kondycję stulatkowie zawdzięczają charakterystycznej dla tych regionów diecie, głownie opartej na produktach roślinnych.

Dieta mieszkańców niebieskich stref opiera się w 95 proc. na produktach roślinnych, spośród których najważniejsze są rośliny strączkowe oraz wyroby pełnoziarniste. Istotną rolę odgrywają również nasiona, orzechy i naturalne, bogate w nienasycone kwasy tłuszczowe oleje roślinne. Nabiał w postaci jogurtów i serów jest jedynie dodatkiem, a produkty uzyskiwane są najczęściej z mleka koziego lub owczego.

Czy to, co jedzą najstarsi ludzie świata, jest jedyną receptą na tak długie życie? Okazuje się, że ważna jest nie tylko jakość, ale również ilość. Mieszkańcy Okinawy od wieków przestrzegają zasady hara hachi bu, która oznacza, że przestają jeść, gdy czują się syci w 80 proc. Osoby mieszkające w Niebieskich Strefach nigdy się nie przejadają, a dodatkowo stosują się do zasady „kolację oddaj wrogowi”. Największym posiłkiem jest zawsze wieloskładnikowe śniadanie, w Japonii składające się zwykle z rozgrzewającej zupy miso i roślinnych dodatków.

Na wspomnianej Okinawie prawdopodobieństwo osiągnięcia 100 lat jest trzykrotnie wyższe w porównaniu ze Stanami Zjednoczonymi.

Dieta ma wpływ nie tylko na długość życia, ale również na zminimalizowanie ryzyka niektórych chorób – dla przykładu kobiety na tej japońskiej wyspie o połowę rzadziej chorują na raka piersi niż panie w innych regionach świata.

Czy my, mieszkańcy betonowych dżungli, mamy cień szansy na tak owocne i długie życie jak wypasający owce greccy dziadkowie? Zapewne kondycji mieszkańców tych odległych zakątków świata sprzyja piękno natury i czyste powietrze, do którego nie każdy ma dostęp. Wszyscy jednak już dziś możemy czerpać z ich mądrości, przekonując się do diety roślinnej, która przedłuży życie nie tylko nam, ale również całej planecie.

Tekst: Anna Puszczewicz-Siodłok