Powracające lockdowny ukróciły sporą część kontaktów międzyludzkich i tymczasowo zawiesiły nasze życie towarzyskie. Ci, którzy mogą pracować z domu, są w dużej mierze zgodni co do tego, że tryb home office nie wymaga inwestowania we własny wygląd. Dresowych spodni kamera laptopa nie uchwyci, a gdy nasza fryzura pozostawia wiele do życzenia i sytuacja na to pozwala, zwyczajnie unikamy opcji rozmowy wideo. Jednak podczas gdy dla niektórych ta pandemiczna rzeczywistość jawi się jako moment odpoczynku od wyśrubowanych wymagań dotyczących wyglądu, wielu z nas ma z tyłu głowy świadomość, że wielomiesięczna izolacja społeczna dobiegnie wreszcie końca. A myśl o tym, jacy z niej wyjdziemy, może być równie stresogenna, jak przedpandemiczny konkurs spełniania oczekiwań.

W dzisiejszym świecie, w którym dominuje kult produktywności, nawet w wymuszonym przez pandemię okresie spowolnienia oczekuje się od jednostki stałego samodoskonalenia. Zamknięcie w domach nie jest żadną wymówką – miliony osób wykorzystują ten czas na pracę nad sobą: naukę języków obcych czy programowania, zdrowe gotowanie, rytuały pielęgnacyjne oraz obowiązkowe treningi online. Z izolacji wyjdą więc nie tylko bogatsi o nowe umiejętności, ale zapewne również piękniejsi, szczuplejsi, z nieskazitelną cerą i atrakcyjnie zarysowanymi mięśniami brzucha. Takie przynajmniej można mieć przekonanie, przyglądając się aktywność znajomych na Instagramie.

Choć założenia te okazują się w dużej mierze mylne, bez wątpienia na nowo wprowadzają w ruch potężną machinę presji. ’Co udało mi się osiągnąć podczas lockdownu? Jak zobaczą mnie inni, kiedy po wielu miesiącach znów spotkamy się na żywo?’ – media społecznościowe nierzadko dają nam sygnał, że z izolacji społecznej każdy z nas powinien wyjść jako lepsza wersja samego siebie. A co, jeśli nie wszyscy mieliśmy czas na domowe treningi, kursy i rytuały? Chyba nikt już nie wierzy w mrzonkę o idealnym work-life balance, osiąganym dzięki pracy w trybie home office. Jeśli w domu są także dzieci na nauczaniu zdalnym, 'chwila dla siebie’ staje się pojęciem jeszcze bardziej abstrakcyjnym niż nim była w czasach przedpandemicznych.

Z drugiej strony, może to nie niedobór czasu, ale brak motywacji odsuwał nas od intensywnej pracy nad sobą? Uczucia niepewności i samotności są w obecnych okolicznościach na porządku dziennym. Jeśli więc regularne treningi i masaże twarzy nie znalazły się wśród czyichś priorytetów, wcale nie powinno się to wiązać z poczuciem winy. Lęk przed stygmatyzacją często bierze górę, a związana z nim presja prowadzi do decyzji o poddaniu się zabiegowi medycyny estetycznej. Taka właśnie myśl towarzyszy wielu osobom decydującym się podczas pandemii na operację plastyczną. W ten sposób, wychodząc z lockdownu z nowym nosem czy powiększonymi piersiami, również będą mogły poczuć, że wykorzystały czas izolacji na poprawę siebie. Zmiana w wyglądzie ma pomóc w sprostaniu presji społecznej i dać tym samym poczucie spokoju i satysfakcji.

Photo by Joeyy Lee on Unsplash

Śledząc tendencje w branży medycyny estetycznej, należy zajrzeć do Korei Południowej. Jak wskazuje Międzynarodowe Towarzystwo Estetycznej Chirurgii Plastycznej, mieszkańcy tego kraju najczęściej na świecie poddają się zabiegom medycyny estetycznej, a południowokoreańscy specjaliści cieszą się świetną renomą. W 2020 roku lokalny rynek medycyny estetycznej wart był ponad 10 miliardów dolarów, a prognozy zapowiadają dalszy wzrost. Od momentu wybuchu pandemii również w Korei Południowej widać wzmożone zainteresowanie zabiegami. Jak wynika z materiałów zebranych przez agencję Reuters, obecny wzrost liczby operacji plastycznych w tym kraju wynika w dużej mierze z możliwości ukrycia spuchniętej czy zabandażowanej po ingerencji skalpela twarzy pod maseczką. Duża część wykonywanych w Korei zabiegów dotyczy bowiem plastyki nosa, kości szczęki i żuchwy. Wraz z popularną w Azji korekcją powiek, te usługi chirurgów plastycznych pozwalają zbliżyć się tamtejszym pacjentkom do narzucanego przez środki masowego przekazu ideału piękna.

Gangnam Unnie to południowokoreańska aplikacja, która doradza użytkownikom, jakie aspekty swojego wyglądu powinni w drodze zabiegu poprawić. Wszystko zajmuje zaledwie kilka minut – przesyłamy do aplikacji parę naszych zdjęć, na przykład twarzy widzianej en face i z profilu, a po chwili dostajemy wyniki analizy. Gangnam Unnie nie tylko zasugeruje nam, co warto zmienić – poda także namiary na znajdujących się w okolicy specjalistów, do których zgłosić się można na zabieg. W 2020 roku aplikacja miała aż 2,6 miliona użytkowników (odnotowała tym samym wzrost o 63 proc. w skali roku), a nie jest w Korei Południowej jedyną tego rodzaju platformą.

Nazwa aplikacji nawiązuje do seulskiej, prestiżowej dzielnicy Gangnam, w której koncertuje się bogactwo stolicy. Koreańskie słowo unnie znaczy natomiast 'siostra’. Platforma ma więc być jak siostra czy najlepsza przyjaciółka – szczera i służąca dobrą radą. Choć z aplikacji może skorzystać każdy, a chętnych nie brakuje, nazwa implikuje też dla części użytkowników pewną barierę – nie każdego stać bowiem na zabieg czy choćby konsultację u któregoś z polecanych przez Gangnam Unnie specjalistów. Kilka lat temu doprowadziło to do rozkwitu rynku domowych przyrządów do modelowania wyglądu. Już za kilka dolarów można kupić na przykład dziwnie wyglądające okulary, które blokują oczy przed mruganiem, co przy dłuższym stosowaniu ma wymodelować i powiększyć oczy, a także dać wrażenie tak bardzo pożądanej w Korei podwójnej powieki. Choć podczas tych amatorskich zabiegów nie dochodzi zazwyczaj do samookaleczenia, lekarze alarmują przed związanym z nimi niebezpieczeństwem i informują o przypadkach obrażeń ponoszonych przez nastolatki, które stosują bez nadzoru klamry mające zwęzić podbródek czy inne, podobne przyrządy.