Previous Slide Icon Next Slide Icon
Play Daily Button Pause Daily Button
Exit Daily Button

Miłość do psów jest zapisana w naszym DNA

Największa na świecie baza danych o bliźniętach ujawniła jedną z tajemnic więzi człowieka z psem. Okazało się, że decyzję o przygarnięciu czworonoga, przynajmniej w pewnym stopniu, podejmują za nas nasze geny.
.get_the_title().

Człowiek i pies cieszą się swoim towarzystwem od kilkunastu, a może nawet kilkudziesięciu tysięcy lat. Pies coraz rzadziej robi za ochroniarza, częściej stanowi prawowitego członka rodziny.

Niedawno udowodniono, że obecność psa poprawia parametry zdrowia fizycznego i psychicznego jego właściciela.

To nie może być nic innego, jak tylko miłość. Naukowcy zastanawiali się, dlaczego znaczna część ludzkiej populacji doświadcza tak silnego przywiązania do zwierzęcia, że jest w stanie zaryzykować dla niego życie, podczas gdy inni pozostają obojętni albo nawet niechętni idei posiadania psa.

Wcześniejsze analizy wykazały, że osoby dorastające w domu, gdzie był pies, często odczuwają silną potrzebę posiadania czworonoga również w wieku dorosłym. Dlatego też zakładano, że to wychowanie decyduje o tym, czy jesteśmy psiarzami, czy nie. Tymczasem z badań przeprowadzonych przez naukowców z Uniwersytetu w Uppsali i opublikowanych w 'Scientific Reports’ wynika, że uczucie do psów, jeśli nie w całości, to przynajmniej w znacznym stopniu, zapisane jest w naszych genach. Wniosek ten wysnuto podczas analizy danych zgromadzonych w 'Swedish Twin Registry’, czyli największym na świecie rejestrze bliźniąt. Gromadzone są w nim między innymi informacje na temat stylu życia i wyborów życiowych urodzonych w Szwecji bliźniąt jedno- i dwujajowych. Sprawę ułatwiło prawo szwedzkie, które narzuca obowiązek rejestracji każdego zwierzęcia przez jego właściciela.

Z zebranych w ciągu 15 lat danych na temat 85 tys. bliźniąt uwzględniających ich charakterystykę genetyczną (identyczną w przypadku jednojajowych, różną u dwujajowych) oraz czynniki środowiskowe wynika, że posiadanie psa jest przynajmniej częściowo cechą dziedziczoną po przodkach.

Tego typu analizy nie dostarczą co prawda odpowiedzi na pytanie, które geny i w jaki sposób wpływają na emocjonalny stosunek wobec psów. Jednak zdaniem Patrika Magnussona, autora projektu i doktora Katedry Epidemiologii Medycznej i Biostatystyki w Karolinska Institutet w Szwecji, dzięki prostej analizie udało się zademonstrować, że genetyka tak samo jak środowisko odgrywa rolę w podejmowaniu życiowych decyzji. – Jedną z takich decyzji jest posiadanie psa – uściśla badacz.

Tekst: AvdB

SURPRISE