Naukowcy opracowali metodę, która pozwala określić długość życia danego gatunku na podstawie jego DNA. Rezultaty badań opublikowane zostały w grudniu w magazynie naukowym „Scientific American”. „Starzenie biologiczne i jego mechanistyczne podstawy mają ogromne znaczenie biomedyczne i ekologiczne. Starzenie się pociąga za sobą spadek różnorodnych funkcji biologicznych i ogranicza maksymalną długość życia gatunku. Starzenie jest związane ze zmianami epigenetycznymi obejmującymi metylację DNA” – napisali australijscy badacze. Naukowcy przeanalizowali 252 genomy (czyli pełne sekwencje DNA) różnych gatunków kręgowców, pochodzące z internetowej bazy danych, a następnie zestawili je z inną bazą, która zbierała średnią długość życia zwierząt.

W ten sposób odkryli, że są w stanie oszacować długość życia kręgowców właśnie na podstawie metylacji DNA w 42 genach.

Metoda ta dotyczy zarówno gatunków, które żyją obecnie, jak i tych dawno wymarłych.

Naukowcy odkryli, że średnia długość życia wieloryba grenlandzkiego, który uważany jest za najbardziej długowieczną istotę na naszej planecie, to aż 268 lat. To ciekawe zwłaszcza dlatego, że najstarszy dotychczas znaleziony osobnik był aż o 57 lat młodszy. Jeśli chodzi o gatunki wymarłe, to długość życia mamuta wynosiła około 60 lat – to mniej więcej tyle, ile obecnie żyją słonie.

Moa, czyli ogromny ptak zamieszkujący Nową Zelandię aż do XIV-XV wieku, żył około 23 lata, natomiast zamieszkujące niegdyś Galapagos żółwie słoniowe żyły aż 120 lat (ostatni osobnik tego gatunku umarł w 2012 roku).

A co z przodkami człowieka? Średnia długość życia neandertalczyków i denisowian wynosiła 37,8 lat. Co ciekawe, to niewiele mniej niż w przypadku homo sapiens. Australijskim naukowcom udało się bowiem ustalić, że „naturalna” długość życia człowieka wynosi zaledwie 38 lat. W ten sposób potwierdzili oni szacunki antropologów związane z pierwszymi okazami homo sapiens. Oczywiście obecnie ludzie żyją znacznie dłużej – ma to związek ze zmianami, które zaszły w naszym stylu życia na przestrzeni lat oraz z rozwojem medycyny.

Tekst: NS