1. Elena Ferrante „Genialna przyjaciółka”, „Historia nowego nazwiska”, „Historia ucieczki”,„Historia zaginionej dziewczynki”

Cykl neapolitański Eleny Ferrante składa się z czterech tomów: „Genialna przyjaciółka”, „Historia nowego nazwiska”, „Historia ucieczki” i „Historia zaginionej dziewczynki”. Główna bohaterka, Elena Greco, poznaje swoją sąsiadkę, Lilę, gdy obie są dziewczynkami – tak rozpoczyna się historia znajomości, która ewoluuje przez dekady.

Ponad pół wieku później Lila znika bez śladu, a Elena zaczyna wspominać ich życie – miłości, ambicję, a także zmieniający się Neapol i dzielnicę, która ukształtowała obie kobiety.

Brzmi niepozornie? Uwierzcie nam, że wciąga jak mało co. Cykl przełożyła na polski Alina Pawłowska-Zampino. Na HBO dostępne są też dwa sezony serialu opartego na książkach Ferrante.

2. Karl Ove Knausgard „Moja walka”

Norweski pisarz Karl Ove Knausgard napisał powieść autobiograficzną, jakiej jeszcze nie było. Bez autocenzury, bez wstydu, bez troski o to, „co ludzie pomyślą” – nawet ci najbliżsi, bo po publikacji książki część rodziny się od niego odwróciła, a nawet groziła mu procesem.

Łącznie to 6 tomów i 4,5 tys. stron.

Knausgard opowiada w zasadzie o wszystkim – sprzątaniu domu po śmierci ojca, nastoletnim sylwestrze, wychowywaniu dzieci, kilka stron poświęconych jest wyłącznie procesowi wyrzucania worka pełnego śmieci – ale głównym tematem jest zdecydowanie artystyczna droga, którą przebył. Od pierwszych, nieśmiałych publikacji po sukces „Mojej walki”. Przekład Iwona Zimnicka.

3. Olga Tokarczuk „Księgi Jakubowe”

Domowa kwarantanna to świetny czas, by nadrobić książki Olgi Tokarczuk, która jesienią została nagrodzona literackim Noblem. Z uwagi na wyjątkowe warunki, polecamy zacząć od najdłuższej – liczących ponad 900 stron „Ksiąg Jakubowych”.

Głównym bohaterem książki jest Jakub Frank – żyjący w XVIII wieku baron, samozwańczy Mesjasz i twórca żydowskiej sekty frankistów.

W tle Rzeczpospolita Obojga Narodów, nieidealna, ale pozwalająca na to, by chrześcijaństwo, judaizm i islam trwały obok siebie.

4. Chimamanda Ngozi Adichie „Amerykaana”

Para zakochanych nastolatków z Lagos, największego miasta w Nigerii, opuszcza kraj. Ona – na studia do Stanów Zjednoczonych, on – chce do niej dołączyć, ale po 11 września nie dostaje zgody na wyjazd, ląduje więc w Londynie jako nielegalny imigrant. Po latach spotykają się znów w Nigerii, a dawne uczucie ożywa – oboje są już jednak zupełnie innymi ludźmi.

Nigeryjska autorka Chimamanda Ngozi Adichie sama przebyła podobną drogę do bohaterki swojej powieści, a refleksje związane z rasą i tym, co może wiązać się z kolorem skóry w Stanach Zjednoczonych zawarła na kartach „Amerykaany”.

Licząca ponad 700 stron powieść jest więc także znakomitym kompendium wiedzy na ten temat. Przekład Katarzyna Petecka-Jurek.

5. Edward St Aubyn „Patrick Melrose”

Cykl „Patrick Melrose” liczy 5 tomów, które w Polsce zostały zamknięte w dwóch książkach w przekładzie Łukasza Witczaka. Tytułowy bohater pochodzi z arystokratycznej rodziny, ale nie ma łatwego życia – traumatyczne dzieciństwo u boku przemocowego ojca i wycofanej matki popchnęło go w świat używek, heroiny i alkoholu. Czy uda mu się wyjść na prostą?

Edward St Aubyn umiejętnie portretuje brytyjską klasę wyższą – nie brak tu dowcipu, ironii i celnych opisów.

Polecamy też świetny serial HBO pod tym samym tytułem, w którym główną rolę gra Benedict Cumberbatch.

Tekst: NS