Nocą 21 czerwca na niebie w wielu rejonach Europy odbył się fenomenalny spektakl – to właśnie wtedy było można obserwować obłoki srebrzyste, czyli rzadko występujące świecące chmury. Zazwyczaj pojawiają się one w okresie przesilenia letniego, kiedy noce są krótkie i jasne, a słońce po zachodzie jest około 18 stopni poniżej horyzontu. Najczęściej obserwuje się je w pasie pomiędzy 50° i 70° północnej i południowej szerokości geograficznej – w tym roku jednak zaobserwowano je także w Kalifornii, na szerokości 33°, co świadczy o niezwykłej intensywności zjawiska tego lata.

Obłoki srebrzyste to najwyższe chmury obserwowane z Ziemi – występują na wysokości 75-85 kilometrów nad jej powierzchnią, w mezosferze.

Mają różnorodne barwy, od niebieskiej do srebrzystej, zdarzają się też te w kolorze pomarańczowym i czerwonym.

W ostatnich latach, z uwagi na intensyfikację występowania obłoków srebrzystych, naukowcy pogłębili wiedzę na temat tego zjawiska.

Poczynili postępy w badaniach i odkryli, że świecące chmury to w rzeczywistości pozostałości po meteoroidach, które wpadają do atmosfery ziemskiej i ulegają dalszemu rozpadowi.

Na wysokości 80 kilometrów nad powierzchnią Ziemi, w temperaturze -128 stopni Celsjusza krystalizują się i odbijają promienie znajdującego się płytko pod horyzontem Słońca. Zaczynają świecić i dla nas widoczne są pod postacią obłoków srebrzystych. Największe szanse na zaobserwowanie obłoków srebrzystych mamy od 22:00 do 23:30 i od 1:30 do 3:00 w nocy.

Tekst: AO