43-letnia Hubbard będzie czwartą najstarszą sztangistką na Igrzyskach. Przed tranzycją, którą przeszła w 2013 roku, startowała w podnoszeniu ciężarów mężczyzn. Po korekcie płci brała udział w wielu międzynarodowych turniejach.

Jest ona uważana za pretendentkę do medalu w swojej kategorii, kobiecej wadze superciężkiej 87+ kg.

– Jestem pełna pokory i wdzięczna za życzliwość i wsparcie, które zostało mi udzielone przez tak wielu Nowozelandczyków – powiedziała Hubbard. – Kiedy trzy lata temu złamałam rękę na Igrzyskach Wspólnoty Narodów, poinformowano mnie, że moja kariera sportowa prawdopodobnie dobiegła końca. Ale wasze wsparcie, wasze zachęty i wasze 'aroha’ [współczucie] prowadziły mnie przez ciemność.

Dwie zmiany zasad utorowały Hubbard drogę do zostania olimpijką.

Hubbard kwalifikuje się do rywalizacji na Igrzyskach Olimpijskich od 2015 roku, kiedy to Międzynarodowy Komitet Olimpijski wydał wytyczne umożliwiające transpłciowym sportowcom konkurowanie jako kobieta pod warunkiem, że ich poziom testosteronu wynosi poniżej 10 nanomoli na litr przez co najmniej 12 miesięcy przed pierwszymi zawodami.

Druga miała miejsce w maju, kiedy Międzynarodowa Federacja Podnoszenia Ciężarów opublikowała swój poprawiony system kwalifikacji do Igrzysk Olimpijskich. W reakcji na brak możliwości startu w zawodach w ciągu ostatniego roku z powodu COVID-19, liczba konkursów wymaganych do zakwalifikowania się została zmniejszona z sześciu do czterech.

– Wiemy, że istnieje wiele kwestii dotyczących uczciwości sportowców transpłciowych rywalizujących na igrzyskach olimpijskich, ale chciałbym skorzystać z okazji, aby przypomnieć nam wszystkim, że Laurel spełniła wszystkie wymagane kryteria – powiedziała szefowa Komitetu Olimpijskiego Nowej Zelandii Kereyn Smith.

Wybór Hubbard do drużyny olimpijskiej Nowej Zelandii, a także jej kariera, budzą kontrowersje.

Chociaż Hubbard ma pełne poparcie Nowozelandzkiego Komitetu Olimpijskiego, rządu Nowej Zelandii oraz organizacji Weightlifting New Zealand, obrońcy zasad fair play i inne sztangistki z Nowej Zelandii argumentują, że to niesprawiedliwe, aby mogła rywalizować z innymi kobietami.

Tekst: Konrad Siwik