’Po ponad 15 latach studiowania romantycznych związków uważam, że zaufanie jest ważniejsze’ – pisze w artykule dla Psychology Today prof. Tyler Jamison z Uniwersytetu New Hampshire. Dlaczego według specjalistki to właśnie ufanie drugiej osobie jest tak bardzo istotne?

Według socjologii zaufanie obejmuje: pewność, że nasze potrzeby zostaną spełnione; inwestowanie części siebie i/lub zasobów w inną osobę; ryzyko, że ktoś może zlekceważyć nasze potrzeby lub niewłaściwie wykorzystać nasze zasoby. W pierwszym odruchu większość z nas uzna, że potrzeba zaufania w związku jest oczywistością, warto jednak zastanowić się, w jakich kategoriach ją rozpatrujemy. Według Jamison na ogół robimy to w kontekście 'zawiedzionego zaufania’.

Zaufanie to poczucie pewności, że twoje potrzeby zostaną zaspokojone w związku.

Upraszczamy zaufanie do pytania: czy ufam, że mój partner nie będzie uprawiał seksu lub nie zakocha się w kimś innym? Dla wielu par, choć oczywiście nie dla wszystkich, wyłączność seksualna jest ważna. ’Jednak inne aspekty zaufania są niezbędne dla przetrwania par i zasługują na więcej uwagi’ – przekonuje ekspertka.

Pracę z zaufaniem zaczynamy już we wczesnym dzieciństwie. Zbieramy informacje, czy nasi opiekunowie są godni zaufania, przekonujemy się, czy ludzie zaspokajają nasze potrzeby, oceniamy, sprawdzamy reakcje innych na nasz smutek, samotność, głód. To nic innego jak budowanie przywiązania, czyli fundamentu, na którym stanie reszta naszego życia.

Później wchodzimy w relacje romantyczne. Pozwalamy obcej z początku osobie zobaczyć nas, poznać, usłyszeć, zgadzamy się na bliskość psychiczną i fizyczną. Otwieramy dla kogoś świat naszego umysłu i ciała. Gdy następuje zakochanie, zaufanie, że ktoś nas nie skrzywdzi, jest naturalne.

W dobrym związku czujesz się bezpiecznie, wiesz, że partner będzie dokonywać wyborów i podejmować działania z myślą o wspólnym interesie. Będzie zwracał uwagę na to, czego potrzebujesz i spróbuje ci to zapewnić.

Na wczesnym etapie związku jednym z pierwszych wyzwań, przed którymi stoimy, jest ustalenie, w jakim stopniu jesteśmy sobą zainteresowani. Czego chcemy od tej relacji? Czy to coś poważnego, czy przelotny romans? Czy jesteśmy kompatybilni? Czy lubisz mnie tak bardzo, jak ja ciebie? Już tutaj zaczyna budować się zaufanie, bo przecież zakładamy, że ktoś ma uczciwe i dobre intencje, a uczucia, które nazywa, są prawdziwe. Oceniamy i obserwujemy, jak wybranek/wybranka wchodzi w interakcje z innymi. Rozłam następuje, gdy deklaracje nie są realizowane.

Nie da się ukryć, że cały ten proces jest inwestycją. Nie tylko czasu, energii i pieniędzy, ale także jakiejś części nas samych. ’Aby czuć się bezpiecznie, musimy ufać, że nasi partnerzy planują pozostać w związku i że również w niego inwestują. Dobre relacje nie wiszą na włosku, gdy pojawiają się nieporozumienia lub wyzwania. Kiedy zaufanie ma mocne fundamenty i jest silne, pomoże przetrwać trudne czasy, rozmowy i emocje, ponieważ jasne jest, że oboje jesteście „w tym”’ – wskazuje prof. Jamison.

Ekspertka zwraca uwagę, że nie powinniśmy przyglądać się zaufaniu, tylko wtedy, gdy zostanie nadszarpnięte lub zniszczone. Warto poznawać je, gdy jest spójne i pewne. Zaufanie, że dwie osoby z relacji będą o siebie dbać, słuchać siebie nawzajem i inwestować we wspólną przyszłość, jest niezbędne, by związek był zdrowy i silny.

Tekst: AC
Zdjęcie: Mahrael Boutros/Unsplash