Jednorodzinny dom zaprojektowany przez pracownię Wrzeszcz Architekci, znaną m.in. z realizacji Domu Cedrowego, stanął w okolicach Poznania. Budynek powstał na obrzeżach miasta, w miejscu. gdzie spotykają się trzy strefy: bujnych lasów, pól uprawnych i zabudowy rolniczej oraz szybko rozrastających się osiedli domów jednorodzinnych.

W okolicy uwagę zwracają stare poniemieckie stodoły – proste, ceglane budynki o wyważonych proporcjach z nienagannym detalem, które wdzięcznie znoszą próbę czasu.

Stodoły, które dzisiaj stanowią często opuszczone nieużytki, pomimo swojego wieku wyróżniają się na tle nowo powstałych budynków. Dlatego architekci wraz z inwestorem wpadli na pomysł, by nie tylko zainspirować się najlepszą lokalną architekturą, ale też bezpośrednio z niej skorzystać. I tak powstał plan, by odkupić, a następnie rozebrać starą, opuszczoną stodołę w okolicznej wsi i z tego materiału zbudować nowy dom. – To jedna z tych genialnych w swej prostocie decyzji, które zmieniają wszystko – podsumowują architekci.

Cegły ze starej stodoły wykorzystano do stworzenia elewacji nowego domu. Historyczny materiał nadał miejscu niepowtarzalną atmosferę oraz wyjątkowy nastrój.

Ponowne wykorzystanie materiału z opuszczonej stodoły dało mu drugie życie, a nowy budynek zyskał dodatkowe, oryginalne walory architektoniczne.

Elewacja nowego domu składa się z czterech typów wiązań cegieł o różnym poziomie rozrzeźbienia i transparentności. Prosta forma budynku nie konkuruje z rozrzeźbioną fasadą, jest dla niej tłem i jednocześnie ją podkreśla. Ażurowe, ceglane ściany wpuszczają piękne widoki do wnętrz oraz łączą je z otoczeniem. Takie ułożenie elewacji było dużym wyzwaniem dla pracujących na budowie murarzy. Ich praca przywodzi na myśl dawne podejście do rzemiosła budowlanego.

Olbrzymim atutem wąskiej działki, na której stanął dom ze starej stodoły, jest bezpośrednie sąsiedztwo lasu. Już po otwarciu drzwi wejściowych uwagę przykuwają malownicze widoki na zieleń.

Cała wspólna przestrzeń parteru, czyli połączenie kuchni, jadalni i salonu, to jedno wielkie, długie na całą szerokości elewacji szklane otwarcie na las zwieńczone tak samo długim tarasem.

To wrażenie potęgują wysokie przestrzenie kuchni oraz salonu – sięgające 5 metrów. W wysoką otwartą przestrzeń na poziomie pierwszego piętra wstawiono moduł zawierający łazienkę, garderoby i sypialnie, z których roztacza się widok na las. Ten „lewitujący” moduł stworzył nadwieszenie nad parterem, dzięki temu osłania taras przed deszczem i zapewnia na nim cień. Równie nietypowym rozwiązaniem jest umiejscowienie garażu w środku domu. Pozwoliło to bezpośrednio połączyć garaż z hallem wejściowym, spiżarnią, kotłownią i pomieszczeniem gospodarczym. Nad garażem znalazły się pokoje dzieci oraz dodatkowy strych.

Źródło: wrzeszczarchitekci.pl
Projekt wnętrz: Zofia Wyganowska/ zofiawyganowska.com
Opracowanie: AB