Jako wielki fan iluzji optycznych, postanowił stworzyć unikalny cykl. 'Invisible Jumpers’, czyli 'Niewidzialne swetry’, to efekt czteroletniego projektu, w ramach którego fotograf Joseph Ford ubierał ludzi, zwierzęta, a nawet owoce w pracowicie wydzierganą przez Ninę Dodd dzianinę, by wykreowane w ten sposób obrazy sfotografować, uzyskując iluzję wtopienia się w tło.

Knitted camouflage (co przetłumaczyć można jako dzianinowy kamuflaż) – autorska idea, którą wykorzystuje Ford – to kokieteryjna odmiana iluzji optycznej, która powstała dzięki szczególnej wrażliwości na szczegóły.

Wyjątkowa współpraca duetu fotograf i dziewiarka doprowadziła do osiągnięcia niezwykłej i ulotnej fuzji.

Gdyby poruszyć aparat lub modela choćby o centymetr, ta misterna układanka zaczęłaby się rozpadać, niszcząc efekt kameleona. Jak pisze na swojej stronie fotograf: ’Najlepszym podsumowaniem tego, co robię, jest opowiadanie historii z efektem ubocznym, jakim jest niecodzienna kreatywność i okazjonalny dodatek złudzeń optycznych’.

Zaplanowanie każdego z fotograficznych obrazów zajęło artystom tygodnie. – Każde zdjęcie zaczynało się od pomysłu – pytania, czy mógłbym sfotografować na przykład kogoś wtapiającego się w kwiat wiśni lub znikającego w krawędzi klifu. Mając zarys koncepcji, wyruszałem w poszukiwaniu idealnej lokalizacji – mówi Ford. Było to wyzwanie polegające na wyszukiwaniu miejsc atrakcyjnych wizualnie, wybieraniu modeli, którzy będą współgrać z przestrzenią, a następnie wykorzystania umiejętności dziewiarskich współtwórczyni – Niny Dodd. Lokalizacje musiały przyciągać wzrok, ale jednocześnie być na tyle proste, by można je było przełożyć na dzianinę. Musiały też być miejscami, które szybko nie znikną, bo wykonanie jednego kostiumu zajmowało projektantce od 4 do 100 godzin pracy.

Fotograf zwraca uwagę na kunszt projektu, podkreślając, że prace powstały bez użycia Photoshopa czy manipulacji cyfrowej.

– Podobnie jak większość moich kolegów, używam Photoshopa. W przypadku tych zdjęć tego nie robiłem – poza balansem kolorów i tym podobnych działań stosowanych w postprodukcji. Do wykreowania fantazji chciałem tym razem użyć czegoś prawdziwego. Katalizatorem iluzji jest w tym projekcie wolne, niedoskonałe medium, jakim jest wełna. Praca z tak czasochłonnym, ręcznie robionym materiałem daje satysfakcję. Rezultaty nie są idealne i właśnie takie mają być – mówi Ford.

Niektórzy modele zostali zakamuflowani na tle wzorów, inni wtapiają się w obiekty, elementy architektoniczne lub odległe krajobrazy. Seria jest kontynuacją fascynacji Forda fotografią iluzjonistyczną — jego wcześniejszy projekt dotyczył anamorficznego meczu tenisa.

Wśród fotografowanych znalazły się m.in. słynne paryskie bliźniaczki Mady i Monette Malroux, muzyk Fatboy Slim, hiszpański malarz i ilustrator Popay oraz uliczny artysta M. Chat, który w ramach projektu namalował jednego ze swoich charakterystycznych kotów na ścianie opuszczonej fabryki. – Uwielbiam tego rodzaju zwracanie uwagi na absurd – komentuje Fatboy Slim.

We wcześniejszych pracach Ford eksperymentował ze zmianą skali czy tożsamości obiektów. Jednak po kilku latach fotografowania natury zaczął szukać sposobu na dalsze badanie obszaru, jakim są iluzje optyczne, wykorzystując element ludzki. W złudzeniach optycznych satysfakcjonujące jest dla niego tworzenie obrazów, które zmuszają do odkrywania kolejnych warstw. Modele płynnie wtapiają się w scenę. W ten sposób autor puszcza oko do odbiorcy, który musi spojrzeć dwa razy, żeby rozgryźć ten wizualno-poznawczy dysonans.

– Lubię tworzyć obrazy, które rzucają widzowi wyzwanie, sprawiając, że kwestionujemy naszą początkową percepcję – mówi fotograf.

Projekt Forda i Dodd zaowocował książką o tym samym tytule, zawierającą 25 prac oraz fotografia i historie zza kulis. Album opatrzony został wstępem autorstwa uznanej pisarki i galerzystki Laury Noble.

Tekst: KK
Foto: Creativeboom.com