Fascynująca ewolucja klubów nocnych została ukazana za pomocą filmów, plakatów, fotografii oraz planów architektonicznych najsłynniejszych lokali rozrywkowych na świecie. Odwiedzający wystawę Night Fever: Designing Club Culture rozpoczynają podróż w latach 60. – na tapecie są tu włoskie dyskoteki i pełna ekspresji nowojorska scena imprezowa. Kolejna dekada to okres, w którym dominował luksus, a klubowe parkiety stanowiły dla projektantów mody przestrzeń do spełniania najbardziej szalonych fantazji.

Jeszcze ciekawsze były lata 80. Twórcy wystawy przypominają założony w 1983 roku nowojorski klub Area, będący prawdopodobnie szczytowym osiągnięciem kultury klubowej w tamtych czasach. Tematyczne instalacje w jego wnętrzach zmieniano co sześć tygodni. Przestrzenie te przypominały najnowocześniejsze formy sztuki, w której ogromną dbałość przykładano do najmniejszych szczegółów. Zaproszenia do Area miały formę rozpuszczalnych pigułek, pułapek na myszy i okularów 3D. Za to w londyńskim Kinky Gerklinky obowiązywała zasada, że tylko najbardziej skandaliczne i erotyczne stroje zapewniały wejście na imprezę.

Były to czasy nieograniczonej kreatywności, której przyświecał jeden prosty cel – bądź odważny i tańcz.

Kolejna część wystawy eksploruje kulturę rave lat 90., aby w końcu przedstawić obraz życia nocnego początków XXI wieku. Na tym etapie wyraźnie widać zmiany, jakie zaszły w kulturze klubowej – prace pekińskiego artysty Chei Weia stawiają pytanie o jej autentyczność w erze mediów społecznościowych.

Nie zabrakło też elementów idealnie obrazujących sposób imprezowania w erze pandemii (sesje Boiler Room), kiedy również kultura klubowa przeniosła się na ekrany komputerów.

Ostatni odcinek wystawy przypomina wprawdzie o ponurej rzeczywistości, z jaką borykają się obecnie kluby, jednak ogóle doświadczenie Night Fever opisywane jest jako radosne. Pozytywnych wrażeń dostarczy chociażby sala z silent disco, w której można poczuć, jakby znów było się w tętniącym życiem klubie.

Zdjęcie główne: V&A Dundee
Tekst: AD