Zdaniem naukowców do końca stulecia rodziny staną się znacząco mniejsze. Jest to powiązane z tym, że ich struktura stawać się będzie coraz bardziej pionowa, co oznacza więcej dziadków i pradziadków, ale za to mniej kuzynów i kuzynek. Międzynarodowa gruba badaczy doszła do tego wniosku, wykorzystując modelowanie matematyczne i istniejące dane dotyczące populacji oraz prognozy.

Ich zdaniem do 2095 roku średni spadek wielkości rodziny wyniesie 35 proc.

Oczywiście nie oznacza to, że sytuacja będzie wyglądać tak samo we wszystkich krajach świata.

– Zadaliśmy sobie pytanie, jak zmiany demograficzne wpłyną na strukturę pokrewieństwa w przyszłości. Jaka była wielkość, struktura i rozkład wiekowy rodzin w przeszłości i jak będą one ewoluować w przyszłości? – mówi socjolog Diego Alburez-Gutierrez z Instytutu Badań Demograficznych Maxa Plancka w Niemczech.

Badacze nie analizowali przyczyn przewidywanego spadku liczebności rodzin, niewątpliwie jednak ma on związek ze spadkiem umieralności – zarówno w starszym, jak i w młodszym wieku. Może się to przyczynić do zmian w normach społecznych, czynnikach ekonomicznych i w praktykach planowania rodziny, a w efekcie – do mniejszej liczby rodzeństwa w każdym pokoleniu.

Już teraz pary mają mniej dzieci i decydują się na nie później. A to wpływa też na ilość kuzynów, czyli w efekcie na liczebność rodziny.

Jednocześnie żyjemy dłużej. – W miarę zwiększania się różnicy wieku między poszczególnymi osobami a ich krewnymi, sieci rodzinne ludzi będą nie tylko mniejsze, ale także starsze – komentuje Alburez-Gutierrez. To z kolei oznacza, że starsi członkowie rodziny mogą potrzebować większej pomocy – także z zewnątrz. Zresztą naukowcy liczą, że typowa 65-latka w 1950 miała średnio 41 żyjących krewnych, a 65-latka z 2095 roku będzie ich miała już zaledwie 25. – Wstrząsające zmiany w strukturze rodziny stworzą ważne wyzwania społeczne, które decydenci na globalnej Północy i Południa powinni wziąć pod uwagę – komentuje Alburez-Gutierrez.

Tekst: NS
Zdjęcie główne: Jonathan Borba/Unsplash