Ciekawscy naukowcy dowiedli, że otwartość człowieka na nowe doświadczenia spada wraz z wiekiem, jednocześnie ustępując miejsca nieznośnej apatii.

Statystyka nie kłamie i uprzejmie donosi, że jedno dziecko zadaje więcej pytań w ciągu 10 minut niż osoba dorosła w przeciągu 10 dni.

Choć wielu starszych dorosłych może temu zaprzeczać, bezdyskusyjnie i niewątpliwie uosobieniem ciekawości pozostaje właśnie dziecko.

Badacze Michiko Sakaki, Ayano Yagi oraz Kou Morayama znaleźli dowody na to, że ciekawość, niezależnie od wieku, wcale nie prowadzi do piekła. W myśl zasady, która jest podstawową regułą działania naszego mózgu: 'używaj albo trać’, ciekawość aktywuje obszary naszego umysłu zaangażowane w wiele procesów poznawczych na bardzo wysokim poziomie, pomagając zachować zdrowie psychiczne i fizyczne.

Badania wykazują jednoznaczną korelację ciekawości z dobrostanem psychicznym i ogólną satysfakcją z życia. Co to oznacza? Nie ma wymówek! Interesuj się!

Ciekawość to skuteczne lekarstwo na nudę, które stanowi także świetną tarczę dla depresji. Im więcej badań, tym więcej potwierdzonych dowodów na to, że ciekawość jest kluczem do zdrowia i szczęścia. – Kiedy zatracasz się w odkrywaniu rzeczy, które są nowe i które uważasz za interesujące, nie zadręczasz siebie pytaniami, czy jesteś szczęśliwy czy przygnębiony – twierdzi profesor psychologii Todd Kashdan.

David Lydon‐Staley oraz Perry Zurn udowodnili jednak, że jedno napędza drugie. Badanie przeprowadzone rok temu wykazało, że kiedy ludzie doświadczają pozytywnych emocji, wykazują również większy poziom ciekawości.

Oznacza to dla nas tylko jedno: pozytywne emocje sprzyjają wzbudzaniu ciekawości!

Słownikowa definicja ciekawości mówi nam, że jest to 'chęć poszukiwania nowej wiedzy i doświadczeń’. Natomiast ciekawość płynąca z wewnątrz stanowi niewyczerpalne źródełko życiowej energii. To aktywny proces, wymagający czasu, przestrzeni, stałego zaangażowania i wysiłku. Jest specyficznym treningiem umysłu, który pozwala zachować emocjonalną sprawność.

Profesor psychologii Todd Kashdan w książce 'Curious?: Discover the Missing Ingredient to a Fulfilling Life’ twierdzi, że im więcej mamy pasji, tym więcej utrzymujemy kontaktów z ludźmi, a nasze sukcesy skutecznie motywują nas do sięgania po nowe doświadczenia. – Najlepszym sposobem na zaspokojenie ciekawości jest nawiązanie nowych kontaktów z nowymi ludźmi, poznawanie nowych miejsc i nowych punktów widzenia – kontynuuje autor. Profesor rozbija ciekawość na czynniki pierwsze i wskazuje na pięć głównych wymiarów. Pierwsza kategoria najbliższa jest definicji słownikowej. Drugi i trzeci wymiar mają związek z poziomem skupienia i zaangażowania osoby w obliczu niepewności, którą rodzi nowość. Czwarty wymiar to poszukiwanie wrażeń, czyli gotowość do podjęcia ryzyka finansowego, społecznego lub osobistego. Poszukiwania mogą przybrać formę sportów ekstremalnych, eksperymentowania z psychodelikami lub rozkręcania nowego biznesu. 'Ciekawość społeczna’ to piąty, ostatni wymiar, który polega na szczerym zainteresowaniu się poglądami i opiniami innych ludzi.

– Im częściej wchodzisz w interakcję z nowymi doświadczeniami lub informacjami, tym bardziej zdajesz sobie sprawę, że nie wiesz, co czyni dalsze eksploracje bardziej atrakcyjnymi – mówi Todd Kashdan.

Pozostawanie otwartym i ciekawym świata teoretycznie wydaje się bardzo proste. Dlaczego zatem tak bardzo mocno trzymamy się swoich schematów i przekonań? Z wiekiem nasza zdobyta wiedza i doświadczenie, a czasami nawet tzw. 'skorupa’, utrudniają nam dostęp do wewnętrznych, naturalnych pokładów ciekawości. W towarzystwie dobrze znanych schematów czujemy się bezpiecznie i komfortowo. Z drugiej strony nie należy także popadać w skrajność i podważać wszystkich opinii i przekonań pochodzących z zewnątrz – nie tędy droga!

Ciekawi jesteście zatem, jak żyć? Istnieje wiele badań na ten temat, jednak nie ma jednoznacznych wniosków i prostych odpowiedzi. Jedyne, co na ten moment wiemy na pewno: im dłużej będziecie tego ciekawi, tym lepiej dla was.

Tekst: KK